زيارت حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام
زيارت داراى دو معناى لغوى و اصطلاحى است. معناى لغوى زيارت، ملاقات و ديدار است، ولى معناى اصطلاحى آن، ديدارى است كه بار معنوى داشته باشد و آن در جايى است كه كسى به زيارت مزار اموات خويش يا بزرگان دين برود.
نويسنده در اين مقاله سعى در تبيين زيارت به معناى مصطلح دارد و با استفاده از احاديث وارد شده در اين زمينه، زيارت كنندگان مقابر اولياى الهى و مؤمنان را مستحق ثواب مى داند.
زيارت معصومان در مكتب اهل بيت، مبحثى است كه نويسنده در آن با بهره گيرى از روايات رسيده، سعى در بيان فضيلت آن نموده است، مبحث زيارت نامه، همچنين زيارت نامه هاى پيامبر و فاطمه زهرا و امامان معصوم در اين مقاله مورد بررسى قرار گرفته و درباره زيارت جامعه كبيره مباحثى مطرح شده است.
نويسنده پس از بحث از تفاوت هاى زيارت مأثور و غير مأثور، از چگونگى زيارت امامزادگان سخن به ميان آورده، درباره زيارت حضرت عبدالعظيم عليه السلام مطالبى را نقل نموده است. وى با استفاده از روايت نقل شده از امام هادى عليه السلام و روايت منسوب به امام رضا عليه السلام، از ثواب زيارت حضرت عبدالعظيم سخن گفته و در پايان مقاله مطالبى درباره زيارت نامه هاى حضرت عبدالعظيم آورده است.
