نگاهى به طبيعت در احاديث «الکافى»
چکيده
انسان مدرن، با روى آورى به سکولاريسم و اومانيسم و در نتيجه، با استفاده منفعت طلبانه و بى حدّ از طبيعت، به تخريب گسترده آن دست زده است. اين دو جريان، نقش انسان را در عالم هستى، فاقد معنا کرده و بين او و حقايق متعالى، فاصله انداخته است.
در مقابل اين دو رويکرد، سنّت معنوى دين قرار دارد که آدمى را «خليفةالله» مى داند و انسان را در پاس داشت نظام عالَم و سنّت هاى جارى طبيعت، مؤثّرترين عامل معرفى مى کند. نويسنده اين مقاله، سعى کرده است تا با کند و کاو در «الکافى» و انتقال ديدگاه اهل بيت عليهم السلام درباره طبيعت، پاسخ بعضى از پرسش هايى را که انسان امروز با آنها رو به روست، استخراج نمايد.
اين نوشتار، موضوعات زير را در برگرفته است:
تعريف و اهميت محيط زيست و مناسبات انسان با آن؛ چيستىِ طبيعت؛ تأثير طبيعت بر زندگى مادى و معنوى؛ بررسى ارتباط بحران هاى زيست محيطى با آسيب ها و کژى هاى معنوى انسان.
کليدواژه ها: محيط زيست، طبيعت، روايات طبيعت، بحران هاى زيست محيطى.
